W dniach od 19 czerwca do 2 lipca, w Domu Prowincjalnym we Wrocławiu, odbyla się doroczna duchowa odnowa jubileuszowa. Z naszej Prowincji uczestniczyły Jubilatki:

65-lecia Profesji Zakonnej - s. M. Filomena, s. M. Sper, s. M. Fides, s. M. Ambrozja

60-lecia Profesji Zakonnej - s. M. Zdzisława, s. M. Ludwina,

50-lecia Profesji Zakonnej - s. M. Margarita, s. M. Laurentia, s. M. Berchmansa, s. M. Bertilla, s. M. Ignacja

25-lecia Profesji Zakonnej - s. M. Bernarda, s.M. Honorata i s. M. Samuela

Był to czas szczególnej modlitwy, refleksji z dotychczasowego życia i podjęcia nowych postanowień. Całość zakończona została uroczystą Mszą św., podczas której odnowiłyśmy śluby zakonne.

5 lipca 2016 roku o godzinie 8 rano w Naszej Kaplicy Domu Prowincjalnego przy ul. Żeglarskiej 9 pod przewodnictwem Jego Ekscelencji Księdza Biskupa Andrzeja Suskiego w obecności Zgromadzonych Sióstr wraz z Siostrą Prowincjalną Katarzyną Pawlak rozpoczęła się uroczysta Msza święta Dziękczynna za dar powołania i służby drugiemu człowiekowi naszych Czcigodnych Jubilatek: Siostry Bertyli dziękującej Bogu za 50 lat, Siostry Ludwiny za 60 lat i Siostry Filomeny za 65 lat zakonnego życia. Na wstępie Eucharystii Ksiądz Biskup powołując się na dokument Soboru Watykańskiego II „ Vita Consekrata” podkreślił szczególną wartość życia konsekrowanego w Kościele. W wygłoszonej homilii w szczególny sposób skupił naszą uwagę na posłudze drugiemu człowiekowi. Ksiądz Biskup powołując się na ewangeliczne przykłady ukazał wartość bycia bliźnim dla drugiego człowieka w ewangelii o Miłosiernym Samarytaninie który nie licząc własnego czasu, pieniędzy pochyla się nad potrzebującym pomocy. O tym jak ważna jest nasza obecność przy cierpiącym człowieku ukazuje nam Ewangelia o Uzdrowieniu paralityka podkreślając przełamywanie barier i trudności jakie musieli pokonać przyjaciele ewangelicznego paralityka by go stawić przed Chrystusem. Snując swoje rozważanie Celebrans zatrzymał się nad fragmentem Ewangelii o Uzdrowieniu chromego nad Sadzawką gdzie padają słowa cierpiącego człowieka „ nie mam człowieka”. Widać tutaj tak namacalnie potrzebę obecności przy chorym, cierpiącym człowieku . W ten sposób wędrując po ścieżkach Bożego Słowa kaznodzieja starał się podkreślić olbrzymią wartość posługi ubogim i cierpiącym w dzisiejszym świecie ukazując w tym ewangelicznym świetle naszą elżbietańską posługę wśród ubogich, chorych, naszą obecność bez względu na nasz wiek, na trudności jakie napotykamy wskazując na zaangażowanie naszych Sióstr Jubilatek pomimo trudności jakie niesie ze sobą wiek. Ksiądz Biskup zaznaczył, że z wiekiem nasze wartości się zmieniają, co innego cieszy, co innego może stać się krzyżem niesionym dla Chrystusa.

Jak wyśpiewałyśmy „nie łatwa to będzie wędrówka, nie będzie usłana różami, dojdziemy tam jednak na pewno, gdy Chrystus będzie szedł z nami.”

Jubilatki w roku 2016